Nadat mijn Beauceron Feru was overleden moesten mijn man en ik even een pauze innemen voordat we opnieuw een hond namen. Feru was door een maagkanteling overleden dus dat was een hele schok voor ons! Na een maand of 4 begon het toch weer te komen!! Het gemis tijdens onze wandelingen. De avondwandeling, het gezelschap, de zorgen... maar vooral ons leven was niet compleet zonder HOND.
Na wat rassen bekeken te hebben was het duidelijk dat we het bij herder type hielden. Zoekend op internet vonden we, niet ver van Nantes, een fokker, Anouck van À La Croisée Des Chemins, die Altdeutsche Schäferhund fokten. Nooit eerder van gehoord maar het karacter en het uitelijk sprak ons aan.
Arné mijn man had gezegd graag een kleinere hond te willen als de Beauceron, en ja wel, dit ras was inderdaad kleiner van formaat. We wilde ook graag een teefje want ik wilde graag wandelen met een vriendin die een Groenendaler reu heeft en die kan alleen met teefjes. Bij Anouck vonden we keuze uit 2 teefjes, en voor mij was het belangrijk dat de hond genoeg werkdrift had.
Nadat de pups groot genoeg waren konden we kijken naar de karactereigenschappen, en daardoor viel de keuze op Vyra. Dus na 8 weken kwamen we vol trots thuis met deze kleine mop. Direct gingen we naar de puppieklas Aristo'Chiens in Pointis de Rivière en het leerprocess was begonnen!
Gehoorzaamheid, begin van behendigheid, alles vond Vyra leuk en ze leerde snel. Omdat ik ook graag iets van neuswerk wilde gaan doen zocht ik een club waar ik iets van speuren kon leren.
En wat bleek in Montrejeau zat een club met één mogelijkheid om dit te leren. Pistage ofterwel sportspeuren zoals we dat in Nederland kennen. Vyra haalde haar Brevet maar toch gaf ze niet helemaal een tevreden gevoel omdat alles heel erg volgens regels gaat, en Vyra houdt van zelf beslissingen nemen.
Toen even op google om te kijken wat er nog meer mogelijk is op het gebied van speuren. En ja hoor, een week Mantrailen in de Morvan bij Ann-Jo van Dog Adventure was een mogelijkheid. Hier vond ik de ideale combinatie van speuren voor Vyra. De motivatie spoot eraf van zowel hond als baas. Dit was zeker niet de laatste keer dat wij dit samen gingen doen.
En na wat keren naar de Morvan tijden besloot ik zelf de instructeurcursus te gaan volgen.
In de tussentijd deden we behendigheid, speuren, en dachten we na over uitbereiding. Ryva werd gevonden op internet, 9 maanden was ze reeds maar op de photo keek het kopje me al aan. We konden haar helaas niet direct veilig op gaan halen want we zaten toen in volle Corona Crisis. 15 december was het zover, op naar Valence d'Agen.
Daar aangekomen na wat praten met de fokker om iets meer te weten te komen lieten we de 2 honden kennis maken en het was gelijk een klik. Dus Rita (werd later Ryva) ging mee...
Thuisgekomen gingen we ook mee naar de Club Aristo'Chiens in Pointis voor de behendigheid. Ryva heeft een andere motivatie maar werkt wel precieser. En ja ook natuurlijk moest er iets van speurwerk gedaan worden. Na wat dingen uitgeprobeerd te hebben bleven we hangen op detectie wat we opnieuw van Ann-Jo leerde in de Morvan bij Dog Adventure
En ja zo ontstond voor mij langzaam mijn nieuwe passie, neuswerk met honden!
Vyra en Ryva zijn werkelijk mijn inspiratiebron voor alles wat met een hondenneus kan worden gedaan.